ประเพณีการทอดผ้าป่า

ประเพณีการทอดผ้าป่า

       ผ้าป่า เดิมหมายถงผ้าที่ทิ้งอยู่ในป่าจริงๆ ปัจจุบันหมายถึงผ้าที่สมมติว่าตกอยู่ทอดทิ้งอยู่ในป่า นิยมถวายแก่พระสงฆ์อีกส่วนหนึ่งนอกเหนือจากผ้ากฐิน ผ้าป่านั้นนับเข้าในผ้าบังสุกุล

        ผ้าบังสุกุล แปลว่า ผ้าเปื้อนฝุ่น เป็นชื่อของผ้าซึ่งไม่มีเจ้าของ เป็นเศษผ้าที่เขาทิ้งตามกองขยะบ้าง ผ้าเช่นนั้นพระภิกษุเก็บเอามาปะติดปะต่อ ซักฟอก แล้วย้อมด้วยน้ำฝาดทำเป็นเครื่องนุ่งห่ม มาภายหลังประชาชนมุ่งถวายความสะดวกแก่พระ จึงเอาผ้าดีๆทำเป็นจีวรสำเร็จรูปไปทอดทิ้งไว้ในป่าบ้าง ตามปกติเจ้าภาพจะเอาหผ้าพาดไว้บนกิ่งไม้แล้วทิ้งไว้ พระรูปใดมาพบเข้าก็ชักเอาไป หรือจะนิมนต์พระให้มาชักผ้าป่าก็ได้ ต่อมาก็นิยมทอดที่โลงศพ หรือทอดบนสายโยงศพเพื่อให้พระชักผ้านั้นไป เป็นการอุทิศกุศลให้แก่ผู้ตาย

       จึงสรุปได้ว่า คำว่า ผ้าป่าในครั้งพุทธกาลเรียกว่า ผ้าบังสุกุลจีวร ผ้าบังสุกุลนั้น คือผ้าเปื่อนฝุ่นแท้ๆอย่างหนึ่ง แล้วผ้าที่อุทิศให้ผู้ตายอีกอย่างหนึ่ง

ผลงานนี้ ใช้สัญญาอนุญาตของครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International.